Zniszcz wspomnienia które bolą mnie. Ocal dobre od zapomnienia, to dla duszy pokrzepieniem jest. Wyrwij z serca starą drzazgę, co przeszkodą jest. By na zawsze, rany przeszłości zabliźniły się. Stary świat już odchodzi, a transformacja goni mnie. Mimo że matriks przygniata mnie, to jego koniec nieuchronny jest. I nie z każdym nam po drodze, w nowym świecie żyć. Jedno wiem już dziś na pewno. Przeszłość rządzić mną nie będzie, a ja swoją drogą muszę iść.
© writing poems, prose,lirycs