மாசில்லாத மதியவளை
மதிய வேளை கண்டநொடி
கண்ணெதிரே சூரியனும்
சுட்டெரிக்க.. குளிர்பனியின்
பிரதேசத்தில் பிராவாகித்தேன்
அந்தநொடி.. குளிர்போக்க
அணைக்கும் நெருப்பை
ஒத்து நெருங்கினேன் அந்த
மதியதன் போக்கின் பின்னே..
திரும்பி ஒருபார்வை வீச..
திரும்பியது அனல்காற்று..
கனவிலும் காணாத கங்கை
மகளை கண்டதால் நிலை
அறியாது அலைகின்றேன்..
கவனம் சிதறி போனது..


முடியவில்லை என்று அன்று
நின்றிருந்தேன்.. மூச்சு சற்று
வாங்க மலை ஏற்றமதில்..
முந்தானை அதைவீசி நடந்து
வந்தாள் பைங்கிளி அவள்..
முந்தி அவள்போக.. மூச்சும்
தீர்ந்தே போனது அவளின்பின்
அழகை அழகாய் ரசித்து
பார்க்கையிலே.. அம்மணி
அவளை அக்கணமே முந்த
முயற்சி கொண்டு...