इतकी वर्षे या बागेत तुला वाढविले,
छोट्याशा रोपाला झाड बनवून आभाळ दाखविले,
अंगणाला होती रिंगण घालत,
आईच्या मायेने हसत
बाबांच्या प्रेमात खेळत,
होतं बालपण तिने फुलवलं
तिच्या कवेत अख्खे जग होतं वसवलं,
तिला कोठे ठाऊक होतं,
एक दिवस सर्व सोडून जावे लागेल,
बाबांच्या खांद्यावर बसून मिरवणारी राजकुमारी हरवणार होती,
काम सोडून मनमोकळेपणाने बसणारी मुलगी,
जबाबदाऱ्या होती पेलणार
येणार ते समोर झेलणार
आईची लाडकी पोर आज आईचे पदर सोडणार
सगळा विचार करून काळजाला धस्स होतो,

वडिलांना कधी रडताना पाहिलंय का हो?
ते रडतात तुमच्याहून ही जास्त रडतात,
मात्र कधीच दाखवत नसतात,
आपल्या मुलीला पोरक्या घरी पाठवताना,
त्यालाही वाईट वाटते
त्याचेही कंठ दाटते,
त्याच्याही डोळ्यात अश्रू साठते,
जो‌ बाप आपल्या...