एकदां रस्त्याने जाताना, एक मुलगी माझ्या कडे बघून हसली...
तीच्या एका हसण्यावर, माझ्या हृदयाने आपली सारे शस्त्रे होती टाकली..
ती नेमकी माझ्यावर हसली, की माझ्यासाठी, हेच कळत नव्हतं..
ती निघून गेली होती डोळ्या समोरून, पण तीच रूप काय सरत नव्हतं..
दुसऱ्या दिवशी पुन्हां तीची भेट झाली..
पुन्हा हृदयाची अवस्था बघवेनाशी झाली..
आता रोज नजरेचे इशारे होऊ लागले होते..
मित्र तीला प्रेमाने वहिनी म्हणू लागले होते..
हळुहळू नजरेच्या इशाऱ्यांच रूपांतर शब्दांत होऊ लागल..
तसतस तीच्या आणि माझ्यातल अंतर कमी होऊ लागल..
तीच्या आठवणीत ना पाण्याची तहान लागत, ना अन्नांच भान रहात होतं..
तीच्या एका फोनच्या घंटीने पोट ज्याम भरत होतं..
एक...