चल ना दूर कुठे तरी त्या क्षितिजा च्या पलीकडे छान सं छोटं स घर बसवूया...!
मला ना ते तपकिरी रंगाचे कौलारू घर खूप आवडते, आपण पण अगदी तसं च बांधू...!
पण तुला आवडेल ना रे..
त्या घरा समोर एक नाजूकसा परस असेल..
कोमल, मन मोहवून टाकणारी त्यात आपण अबोली ची फुलं लावूया...
मी गुलाब नाही म्हणलं , कारण गुलाबाची काटे तुला बोचतील ना रे, मग मी हे कसं सहन करू शकेन...
व तीथे एक तुळशीवृंदावन असेल,
तिच्या समोर नेहमी प्रांतकळी मी तिथे दिवा लावेन आणि तिच्या पुढे आपल्या सुखी संसाराची प्रार्थना करेन...
आणि एक माज घर असेल आणि तिथे एक झोपाळा असेल ..
त्या झोपाळ्यावर मी कविता लिहीत
तुझी वाट पाहीन..
आणि तु दमून आल्या नंतर तुला माझ्या मिठीची ऊब देईन...
किती सुदंर आहे हे आपलं स्वप्नं
असेच दिवस जातील होऊन मग्न...
आणि एक सूंदर कळी उमलेल,
आपल्या संसाराच्या सरीपटावर.
तुला बाबा आणि मला आई म्हणेल..
तुझी खूपच लाडकी असेल...
आणि माझी ही थोडीशी नटखट असेल..
मी मुदामच रागवल्या नंतर हळूच तुझ्या मागे दडेल..
"ये माझ्या परी ला रागवायचे नाही"असं तु म्हणताच माझा राग तिथेच आडेल...
खरंच किती सूंदर हे आपल्या दोघांचं
विश्व असेल...
तेव्हाच धरती वर तुझ्या आणि माझ्या प्रेमाचा स्वर्ग सजेल...

तुझीच फक्त तुझीच
❤️❤️❤️