எத்தனை தூரம் சென்றாலும்
எத்தனை உயரம் சென்றாலும்
கடந்து வந்த பாதையை
எப்போதும் அசைபோட்டபடிதான்
கடந்து கொண்டிருக்கிறேன்...

ஏளனமாய் பார்த்த விழிகள்
இன்று பிரமிப்புகளில்
அகல விரிகின்றன...
எகத்தாளமாய் சிரித்த உறவுகள்
இன்று எதிர்பார்த்து
வரவேற்கின்றன...

ஏனோ என்னால் மட்டும்
அவர்களையெல்லாம்
அத்தனை எளிதில்
மறக்க முடிவதில்லை...

பசியால் வாடியவனுக்கு
பரிவுகாட்டுங்களென
உங்களிடம் வினவவில்லை...
பசியோடிருப்பவனை பரிகாசிக்காதீர்கள்
என்பதே என் வேண்டுகோள்....

ஒருவேளை...