പവിത്രമായോരെന്‍റെപർണ്ണശാലയിൽ
ഇതളുവിരിച്ചൊരു കുസുമമെ നീ
എൻ മനസ്സിന്റെ ഹോമകുണ്ഡത്തിൽ നീ
നിൻ മനം അർച്ചിച്ചതെന്തെ...

ഉയർന്നു പൊങ്ങിയ തീനാളങ്ങളിൽ
നിൻ കാന്തി ഞാൻ കണ്ടിടുമ്പോൾ
നിൻ പ്രണയം എന്റെപർണ്ണശാലയിൽ
ഒരു ജ്യോതിസ്സായി മാറിടുന്നു

അർപ്പിച്ച് ദർഭ നിൻ
കേശത്തിൽ ലയിച്ചപ്പോൾ
ഉയർന്നുപൊങ്ങിയ തീക്കനൽ
നിൻ മുക്കുത്തിയായ്‌ മാറിടുന്നു

സുന്ദരാംഗി നീ എൻ അരികിൽ വന്നതെന്തെ
ഒരായിരം ഓർമ്മകൾ നൽകി പോയിടാനോ?
ഈ കൊടും തണുപ്പിൽ ഞാൻ നിൻ ഇളം ചൂട്
തഴഞ്ഞതെന്തെ?..
ഈ യാഗാഗ്നിയിൽ സ്വയം ദഹിച്ചിടാനോ?..

എൻ വരികൾക്ക് ജീവൻ നൽകിയവളെ
എന്നിൽ വസന്തം നിറച്ചവളെ
എൻവാടിയിൽ ഒരു പുവായ്‌ വിരിഞ്ഞവളെ
നിൻ മധു എൻ കാതിൽ മൊഴിഞ്ഞവളെ

തേൻ കിനിയുമീ പുഞ്ചിരിതൻ മധു
നുകരാൻ ഞാൻ കൊതിച്ചിടുമ്പോൾ
ദൂരെ ഉദിച്ചൊരു സൂര്യ കിരണത്താൽ
എൻ ചിറക്കുകൾ മണ്ണോട് ചേർന്നിടുന്നു ....
© Krishna.A