ஜெனனமெடுத்த நாளிலிருந்து
ஒரு நாள் பிரிந்தாலும்
அந்நாட்கள் ஏனோ பிரிவினை உணர்த்தாத அறியா அகவை…!

ஆனால் இன்றோ
பெற்றவர்கள்
அருகிலில்லாமல்
ஒரு நாள் பிரிவும் கூட
தாங்கா துயரங்கள் தான்…!

நீண்டநாட்கள் பிரிவு
ஏனோ அன்று
பெற்றவர்களோடு
ஒன்றாக அமர்ந்து
உணவுண்ட ஞாபகமாய்
இன்று
கொல்கிறது
நெஞ்சுக்கூடு…!


தாயின் மடியை தேடி,
தந்தையின் தோளையும் தேடி,
ஏங்குகிறது பாவையவளின் நெஞ்சு…!


பதவியும்,பணமும்
வாழ்க்கையில் நிரந்தரமாயிருந்தும்
வேலை கிடைத்தயிடத்தில் பேரும்,புகழும்
தங்கினாலும் நிம்மதி
தான் ஏனோ கிடைப்பதில்லை…!


நினைத்த நினைவுகளோடு
விழியினோரத்தில்
அருவியாய் வந்து
சிந்திக்கிறது கண்ணீர்…!


உடன் பிறந்த
நான்குப்பேரும்
அவர்களின் வாழ்வை
எண்ணி வெவ்வேறு
திசையில் பயணிக்க,
நான் மட்டும் ஏன்
சிறுப்பாவையாய்
பெற்றவர்களைத் தேடுகிறேன்…!


தாயிடம் வாங்கும் வசவு,
தந்தையிடம் கிடைக்கும் கோபம்,
இருஅண்ணன்களின் தோள் சாய...