चार दिवसाच्या आयुष्यात फुलपाखराला ही वाटतं बेधुंद बागडावं...!
आपलेच रंग उधळीत मनसोक्त उडावं...!
पुन्हा जन्म आहे की नाही हे त्याने न जाणावं...!
मग इतकं मोठं आयुष्य असूनही
माणसानं दुःखी का असावं...!!!


मधासाठी वण वण फिरून माशीने पोळं गच्च भरावं...!
आपण माणसानं स्वार्थासाठी क्षणात माशी आणि पोळ्याला वेगळं करावं...!
तरीही त्यांनी पुन्हा कामाला लागावं...!
मग इतकं गोड आयुष्य असूनही माणसानं उदास का बसावं...!!!


आलेल्या वादळातून पक्षांसारखं पुन्हा उभं राहावं...!
काडी काडी जमवून परत घरटं बांधव...!...