அவனும் அவளும் ஒரே வகுப்பென்றபோதும் அவளிடம் பேசிட அவ்வளவு தயக்கம்தான் அவனுக்கு.இல்லாமலா இருக்கும்,முதன்முதலாக காதலெனும் உணர்வை அவனுக்குள் உணரச் செய்தவளாயிற்றே..

ஒரு நாள் கூட விடுப்பெடுக்காத மாணவிகள் மட்டுமே இருக்கும் நடைமுறையில் சிறியதொரு மாற்றமாய் இந்த ஒரு மாணவனும் இணைந்து கொண்டான்.ஆம் இது ரிமோட் காரின் தத்துவமே.அவள் வருகைபதிவின் பயனாய் இவனுமங்கே..

பற்பல வித வெளிப்பாடாய் இவன் காதலை புரிய வைப்பதன் முயற்சியில் மற்றுமொறு முயற்சியாய் உதித்தது உடையின் நிறம்.அவள் இன்று அணியும் சுடிதாரின் நிறத்தில் மறுநாள் அவன் சட்டையை உடுத்திக்கொள்வது.

ஏதாவது நிறத்தில் சட்டையில்லாத நாட்களில் அவன் நண்பர்களில் எவனாவது ஒருவன் சிக்காமல் போய்விடுவதில்லை.இத்தனை போராடி செய்த வேலை சிறிதும் அவளால் கவனிக்கப்படாதது வேதனையே..

ஒரு நாள் ஒட்டுமொத்த தைரியத்தையும் வரவழைத்து அவளிடம் சென்று,"எழுத பேனா கெடக்குமா""என கேட்டு வாங்கி முதல் முறை பேசிய பெறுமையுடன் அன்று கல்லூரியை வலம்வந்து நண்பர்களுக்கு சிறிய ட்ரீட் வைத்ததெல்லாம் ஒரு பெருங்கதை..

இந்த பேனா வாங்கிய திட்டமும் பெரிதாய் கைக்கொடுத்ததாய் தெரியவில்லை. பலரும் இப்படி பேனாக்களை வாங்கியும் கொடுத்தும் கொண்டிருந்ததால்..

இப்படியே வறண்டு போய்கொண்டிருந்த அவன் வாழ்க்கை எனும் பாலைவனத்தில் பெருமழையாய் வந்தது முகநூல் எனும் அந்த பேஃஸ்புக்..அதுவே முகநூல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் மாணவர்களிடம் பிரபலமாகி கொண்டிருந்த காலகட்டமும் கூட..

வழக்கம்போல திட்டம்போட்டு...