வானிலே உலாவும்
நிலாவை சிறிதாக்கி
நெற்றி பொட்டாக வைத்தவள்

மணம் வீசும்
தன் கூந்தலோடு
மலர் மாலையை சூடிக்கொண்டவள்

மாலையில் விளக்கேற்றும்
இளம்பிறையை போல்
ஒளிரும் நெற்றியழகு உடையவள்

நாணேற்றி
அம்பு விடும் வில்லினை போல்
தன் புருவத்தால் வசப்படுத்துபவள்

காந்தம் வைத்த
தன் கண்களின்
பார்வையால் மயங்கிட வைப்பவள்

அரும்ப காத்திருக்கும்
மலருக்குள் சிவந்திருக்கும்
இதழை போல் தன்னிதழ் உடையவள்

இனிமை கூட்டும்
தித்திக்கும் கரும்பினை போல்
தன் சொல்வளம் கொண்டவள்

கடல் அலைகளில்
கரைசேரும்
வெண்முத்துகள் போல் பல்லழகு கொண்டவள்

எழில் கொஞ்சும்
தன் மேனியெங்கும்
பொன்னகையால் அலங்கரித்தவள்

பேடை யன்னத்தின்
நடையழகை போல்
மெல்ல நடந்து அருகில் வந்தாள்

இருள் சூழ்ந்த
அகன்ற வானில்
ஒளியேற்றும் வெண்ணிலவு போல் நின்றாள்

வயதோ பதனெட்டு
பூத்து காத்திருக்கும்...