பாரதியே
வா வந்து என்னைப் பற்று
விட்டுவிட்டுப் போனாயேடி என வீம்பு கொண்டு விலக்காதே!
பயணிக்க வேண்டும்
உன்னோடு பலகாலம்
இடிந்து போய் எழமுடியாமல்
தவிக்கிறேன்
வந்து வளைக்கரம் பற்று
வம்பு பேசாதே
புத்தகத்தை திறக்கிறேன்
எப்போதும் போல புன்னகை கூட்டு
எங்கே சிரி
ஆம் அப்படித்தான்
அழகனடா நீ!...