கல்லை கூட காதலித்துக்கொள்..
ஆனால் கவிஞனை காதலிக்காதே..

பொய்களுக்கான ஒரு உருவத்தை
தேடிடாதே,உன் முன்னே ஒரு
கவிஞன் நிற்கும்பொழுது..

அழகான கவி எழுதி உனக்கென்று
கூறி வெகுமதி பெறுவான்,அவன்
மட்டும் அறிவான் கவிதை நாயகியை..

ஒருத்தியை பிடித்தால் அவளைப்பற்றி
எழுதிடுவான் அவள் அனுமதியின்றி..
சற்று கண்டிக்கதக்கதே..

அவன் எழுதும் பல கவிதைகளில் சாத்தானும் அவனே..வெகுசில கவிதைகளின் தேவனும் அவனே..

அவன் ரசிக்கும் எதையும் நீ தெரிந்து கொள்ளாதே..இதையா ரசிக்கிறான் என்று நீ அவனை ரசிப்பதை நிறுத்திடுவாய்..

எல்லை துளியும் இல்லாதது அவன்
ரசனை..அதை நீ அறியாத வரை மட்டுமே
அவனை உன்னால் ரசிக்க முடியும்..

உன் தோழியின் பிறந்தநாளுக்காய் அவனிடம் கவி கேட்டால் எழுதி முடிக்கும் வரை உன் தோழியை காதலிப்பான்..

சாக்கடையைக்கூட அவன் பார்வையால்
அழகாக்கி அதற்கே கவி எழுதுகையில்
உனக்கு இல்லாமலா போய்விடும்..

உன் முகத்தின் அழகை பார்த்து கவிதை
எழுதுவதாய்...