#दर्पणप्रतिबिंब #MirrorReflections

ನೈಲ್ ನೀಡಿದ ನಂಬರ್ ನ ಸೇವ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡುವುದಾ ಬೇಡವಾ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಳು. ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಲು ಹೋದವಳಿಗೆ ನಿದ್ದೆಯೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಏನಾದರೂ ಆಗಲಿ ಎಂದು ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು.
ಆಗ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದುವರೆ. ಗಾಢ ಕತ್ತಲೆ. ಸುತ್ತಲೂ ನಿಶ್ಯಬ್ದ. ರೇಣುವಿನ ಹೃದಯ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಮೊದಲು ಈ ತರಹ ಯಾರ ಜೊತೆಗೂ ಮಾತನಾಡಿದವಳೇ ಅಲ್ಲ. ಆ ತುಂಟತನ, ನಗು , ಸಲಿಗೆಯನ್ನು ಅವಳು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡವಳಲ್ಲ...

ನೈಲ್ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದವನು. ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿ ನೋಡಿದ. ಹೊಸ ನಂಬರ್ ನಿಂದ ಸಂದೇಶ ಬಂದಿತ್ತು. ಇದು ಅವಳದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಹೋಯಿತು.
ಹಲೋ..
ಹೇಳಿ.. ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ? ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲವೇ?

ಇಲ್ಲ.
ಏಕೆ?!
ನೀವು ಹೇಳಿದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.

ಏನು? ನಾನೇನು‌ ಹೇಳಿದೆ. ಅದೇ I wanna share something. ಎಂದರಲ್ಲಾ.. ಏನದು.?!

ಹೋ.. ಅದಾ.. ನೀವು ಒಪ್ಪಿದರೆ ಪುನಃ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾತನಾಡಲು ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ.

ರೇಣು : ಹ್ಮ. ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿ? ನೀವು ಎಲ್ಲಿಯವರ? ಏನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವುದು.

ನೈಲ್ : ನಾನು ಕಂಪೆನಿಲಿ ಕೆಲಸ. ಹೈದರಾಬಾದ್ ನಮ್ಮ ನೇಟಿವ್. ಜಾಬ್ ಗೋಸ್ಕರ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದೆ.

ಓಕೆ.

ಅದೆಲ್ಲ ಏಕೆ? ಮಾತನಾಡಲು..

ಹಾಗಲ್ಲ. Basic information ಆದರೂ ಬೇಕಲ್ಲವೇ?!
ನೀವು ಯಾರೋ ಏನೋ ಅಪರಿಚಿತನ ಜೊತೆ ಹೇಗೆ ಮಾತು ಮುಂದುವರಿಸುವುದು.

ನೈಲ್ : ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಪರಿಚಿತರ ನಡುವೆಯೇ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೇ?

ರೇಣು : ಹಾಗಲ್ಲ.

ನೈಲ್ : ಓಕೆ. ಚಿಂತೆ ಬಿಡಿ. ಅಪರಿಚಿತರಾದರೇ...