Hindi ko na maalaala kung kaylan kita nakilala, sa tagal ng panahon isa nalamang gunita.

Ang araw sa akin ay tumabon nilukuban ako ng panahon, nagmumula sa lumang aparador sumabay sa taon ng matandang dahon.

Puno ng abok ang iyong itsura ngunit kaibig ibig parin at tila hindi ka naluma, hindi ko inaasahan ang mga sandaling ito ang pagkakataong magkita tayo.

Mula sa pagkakaiglip ko napabigwas lamang, dahil sa lakas ng hangin dumampi sa iyong lugar. Sapagkat ang hangin ang gumawa ng daan upang marinig ko ang iyong ingay.

Hindi ka nagbago, ngunit ako ito anglayo ng itsura ko sa iyo. Kamusta kana kaybigan matagal na rin hindi kita nasilayan. Akala ko hindi na mangyayari ito, nalimutan ko nadin kusa akong lumayo.

Muli, sa pagkakataon kumumpas ang daliri, habang ito ay nasa sa kanyang tabi. Pinatunog niyang muli ang Gitara na kinubli. Hanggang sa yakap niya tumugtog ng musika.

Hindi naman ito isang pagkakataon pero parang itinadhana ng magkadaupang kahapon. Nilimot kita...