का रे काळा ने आघात केला...
कळी फुलण्या आदीच ती का
कोमेजली ?
कळी ला सभाळण्याचं खूप प्रयत्न तिच्या वृक्षा ने केला ...
पण सगळे प्रयत्न निष्फळ ठरले...
तिला ही खूप बागडायचं होतं,
इतर फुलासारख उमलायचं होतं,
रखं रखंत ऊन झेलायचं होतं,
थंडीची मखमली शाल पांघरायची होती....
शेवटी त्या विधात्याच्या मनात जे असतं तेच घडतं ...
पण हे जग खूप सूंदर आहे...
आयुष्य असतं थोडं पण,
जगायचं असतं कोडं...
पण राहिलेलं आयुष्य तुझ्या सवे,
जगणे हेच आहे थोडं ...
असु नसू मी ह्या जगी ,
सूंदर जग तुज्या नयनाने परत एखदा
पाहीन...
जेव्हा फिरुनी पुन्हा मी ,
जन्म मी घेईन...
परत एकदा तुझ्या च साठी येईन..

असतील थोडे दिवस तुझ्या समवेत
जगण्याचे ,
थांब जरा विसावा घेऊ दे तुझ्या
बाहुपाशात....
येईल नव्याने परतुनी मी,
तुझ्या अंगणातील तुळस
होण्यास सज्ज आहे मी...
"असेल कारे पुनर्जन्म ;?
मागून घेईल तुला अनेक जन्म...
पण ह्या जन्माची इच्छा आधुरी च राहिली सख्या...
डोळे भरून पाहायचं होतं...
खूप रुसायचं होतं , खूप भांडायचं होतं ,तुज्या बरोबर बरसणार्या पावसात चिंब भिजायचं होतं...
पण पुढचा जन्म तू माज्या साठी च
घ्यायचास....
आपलं राहिले ल स्वप्न पूर्ण करण्यासाठीच , ह्या धरती वर तु
यायचंस...
करशील ना रे माझी इच्छा पूर्ण ,
हेच आहे माझं शेवटचं स्वप्नं...

तुझीच
अनामिका✍️