मला तिळा एवढे समजून घ्या ही अपेक्षा दगडा एवढीओझी होते
मनातले मळभ दुर करायला हवा असतो कुणाचा तरी खांदा पण त्याच खांद्यावर ओझं झालेल असतं आपल्याच भावनांच
मला दुःखा सोबत लढायचं पण सोबत असलेला आधारच म्हणाला दडायच मग मी कसं सावरायचं
सोबती देतील कोरडी सावली पण त्यात उनीव असतेच ना मायेची
अपेक्षा नसतात ओझ्या फक्त अपेक्षा असते ती प्रेमळ मायेची
शेवटी अपेक्षाच पारडं आहे सोबत आणि मायेची नकळत होत आहे घुसमट

कवयित्री पल्लवीराणी