நால்வர் வந்து சுற்றி நின்று
திட்டமிடும் வேளையிலே
எழுந்து செல்ல வாய்புமில்லை
முயன்றபோது முடியவில்லை..

நாற்பதாண்டு இணைந்திருந்த
என்னவளோ என் அருகில்,அடங்காத
அழுகையோடு கிடக்கின்றாள் என்மீது..

இன்னும்கூட நன்கவளை புரிந்து
இருக்க வேண்டுமோ என்ற எண்ணம்
என் மனதில்,காலம் சென்று இப்போது..

செல்ல மகள் கண்களிலே கண்ணீரும்
வந்திடுமோ என்பதை போல் இருக்கிறது
என் மகளின் கண்ணீரும்..

எழுந்து சென்று துடைத்துவிட முடியாத
நிலையாக,வழியேதும் இல்லாமல்
காணுகின்றேன் வலியோடும்..

தூரமாக நிற்கின்றான்,என்னையொத்த
என் உருவம்..என்னை போல அழுகை
அடக்கும் வித்தை அதை செய்தபடி..

வித்தைகளின் ஆசான் நான்,எனக்கு
மட்டும் நன்கு...