ஒரு விலை மதிப்பிட
முடியாத தொப்புள் கொடி
பாசமொன்று பறந்து
செல்கின்றது....
பரிதவிக்கும் நேசங்களின்
பார்வைகளின் எல்லையெல்லாம்
கடந்து படைத்தவனின்
அர்ஷ் நிழலை நோக்கி.....
எட்டுக் குடம் பாலூட்டியவள்
எட்டாத தேசத்துக்கு
ஏக்கத்தை மிச்சப் படுத்தி விட்டு
அமைதியகப் போகிறாள்.....
அம்மாவும் அமுதும்
அற்புதங்கள் என்று
அரவணைத்து சொன்னவள்
ஆழமான நினைவலைகளை
அர்ப்பணமாக்கிவிட்டு
பயணித்து விட்டாள்....
ஓ...