Mga butil ng ulan na dumadampi sa aking balat,
Kasabay ng pagdaloy ng luha sa aking mga mata,
Ang mga punong nagsasayawan,
Na sumasabay sa aking pagkalumbay,
Umaasa na muling sisikat ang araw,
Masilayan man lang ng sinag nito,
Ang itim na kalangitan na siyang nagbigay ng lihim na intensiyon,
Ang pagbitaw ko sa aking pag-asa, ay ang pagbitaw ko sa aking sarili,
Naging mahina na gaya ng isang paru-parong nabali ang pakpak,
Nadungisan ang pagkatao at wala nang mukhang maihaharap,
Naging matibay ako noon,
Pero noon lang yun,
Pati mga letra at salita mula sa aking isipan ay magulo
Magulo, mga salitang...