झाड-

पाचव्या रंगाची पाना म्हजी,
सदात वाकुळटाली वाय्रा मदी.

फुलताली कित्तेक फुलां आनी
जाताली फळा ,
वारो येवन सगळे उडेतालो
जमनीर जळा-मळा.

हांव मागीर आडोन वाय्राक
तापयताले बरेच,
पुन वारो किदे काय म्हळ्यार
परत करतालो तेंच.

वाय्रावांगडा मागीर सवणी लेगीत
दलताली मज्या पाळण्यान ,
केन्ना-केन्ना गाणी सुध्दा
गायताली मायाळ्यान.

एकीकडे माकड येवन घालतालो
धुमाकोळ म्हजेर,
दुसरीकडे भुरग्यांचो नेम
आसतालो फळांचेर.

तांच्याबरोबर सदात सण सुखाचो
आसतालो,
कारण तांच्या त्रासान सुध्दा मोग
तांचो भासतालो.

पुन जशे मनशानी हालयले आमचे
जीणेचे तरंग,
सोडचे पडले आमका हें
खोशेचे अनवाळे रंग.

खिणात झाले आमच्या काळजाचे
कुडके,
जेन्ना मनशानी केले आमचे आंग
पोके.

दुखाचो जसो वाळूत मनान
व्हावलो,
मनशाक एकच प्रस्न तेन्ना
विचारचो दिसलो--

"बुध्दि आसून सुध्दा किद्याक रे मनशा मूर्खा बशेन वागता?
कसलीच अपेक्षा धरनासतना जेणे तुका सगळे किदे दिले, ताकाच किद्याक रे मारता? "
ताकाच किद्याक रे मारता ?"

~G. Neha #drmr

#Save Trees
#Save Life
#They also have life and memories as we do