ప్రియమైన సీత గారికి..

శ్రావణం కాబోలు..
చిరుజల్లులు మంచుముత్యాల్లా
మేనిని తడిపేస్తున్నాయి..
మనసుని తడిమేస్తున్నాయి..
అచ్చం జాబులోని మీ మాటల్లానే..
ఎంతల్లరోయ్...

ఇక్కడి పూలకి సుకుమారం మరీనండి..
మీరు వాటిలా ఉంటారేమో అని
మనసులో అనుకున్న మరుక్షణం ..
సిగ్గేమో వాటికి ..
నా నయనాలకి వేడుకలా మరింత రమణీయంగా కనబడుతున్నాయి..

మీకు పోటీనా..
కోటి పూల సొగసు కూడినా ..
మీతో పోటీనా..
అదసలు కుదిరే పనేనా..

సాయం వేళ మబ్బులుపట్టిన ఆకాశంకేసి చూస్తే...
అదేంటో మీరు రాసిన ఉత్తరాల అక్షరాలు..
నాకోసం ఆ నీలం రంగు కాన్వాసుపై
వడివడిగా అల్లుకుంటున్నాయి,

నా ఒక్కడికే
మీ మాటల్లా వినబడుతూ ..
మీర్రాస్తున్నట్లే కనబడుతూ..

ఏం మాయో..

ఈ హిమామూ, మీ మనసల్లే. ..

మరీ చల్లదనం..
మరులుగొలిపే సౌందర్యం..
అల్లేసుకున్న భావన..
కమ్మేసిన ఆకర్షణ...

ఏంటీ..???
ప్రేమిస్తున్నానా .?
మంచి మనసుని..
మంచు లాంటి మనసుని..

సాయంకాలం కరిగి..
కాస్త నిశి కమ్ముకునే వేళ..
తారలు తళుకులీన
ముస్తాబయ్యే సమయాన...

ఏంటో సీతా..
నీ తొలిలేఖ మొదలు..
ఘడియ కింద.. నా కనులలో నిక్షిప్తమైన
నీ ..ఈ వేళ లేఖ దాకా..

ఆ అక్షరాలే .. నీ రూపమై..
ఆ భావాలే.. అనుబంధమై..
ఈ శశివేళ..
అడుగు దూరంలో నువ్వున్నట్టు..
ఏనాటికీ ..
నాతోనే ఇలా ఉండమని అడగమన్నట్టు..

ప్రతివేళా..నీతోనే ఉంటున్నా ..
నా సమస్తం .. నువ్వే అన్నట్టుగా..

ఇది ..నీ మది అక్షరాల మాయా..
లేక నీ లేఖ భావాల మంత్రమా.....