2 views
જિંદગી ચાર સ્ટેશન
૧)પહેલે સ્ટેશન મળ્યા રમકડાં, પારણું, બોટલ, ને ગોદડી જાડી.
કોઈ હસાવે , કોઈ રડાવે, ખભો પિતાનો, ને 'માઁ' ની સાડી.
આવ્યું ભણતર, જબરા ટીચર, સો એકડાને ચાલણગાડી.
લંચબોક્સ, ગણવેશ ને દફતર, રેલવે લાઈન આવે આડી.
ધૂળિયા રસ્તા, લીલા ખેતર, મામાનો કૂવો, ને દાદાની વાડી.
છેલ્લી બેન્ચે ધીંગા-મસ્તી, સાહેબ સોટી દે વળગાડી.
ચઢતાં ચઢતાં બોર્ડમાં પહોંચ્યા, ગાઈડ, ટેસ્ટ, ટ્યુશનનું ચક્કર.
મેટ્રિક થવા, મેં-ટ્રીક વાપરી, જોઈ જોઈને લખ્યા પેપર.
કોલેજમાં તો કેવા જલસા, આંખે ગોગલ્સ, ઉંચા કોલર.
રોમેન્ટિક થવાના પ્રયત્ને, પડ્યા હાથના નકશા મોં પર.
ગ્રેજ્યુએટ નો સિક્કો લાગ્યો, પેરન્ટ્સને મુજમાં રસ જાગ્યો.
દોડવું તું ને ઢાળ મળી ગ્યો, ટુંક સમયમાં હું પરણી ગ્યો.
૨) યૌવન કેરું આવ્યું સ્ટેશન, ઉપજ-ખર્ચ, દૂધ-શાક ને રાશન.
પહેલાં કીધા થોડા ફંદા,પણ એમાં ના ફાવ્યા બંદા.
પછી નોકરીને સ્વીકારી,જીવન નૈયાને હંકારી.
સંતાનોનું થયું આગમન,મહોરી ઉઠ્યું જીવનનું ઉપવન.
નાના નાના એના હાથો, હસતું મુખ, ચમકતી આંખો .
ઘર આખું ચગડોળ ચઢાવે, ખુદ ઉંઘે બીજાને જગાવે.
હવે જીવનમાં સ્થિરતા આવી, સમજણને ગંભીરતા આવી.
થોડી શી માનવતા શીખ્યો, સંબંધો સાચવતાં શીખ્યો.
ખોટા કામથી ડરતા શીખ્યો, મદદ કોઈની કરતાં શીખ્યો.
માણસ સિદ્ધહસ્ત કહેવાયો,હું સદગૃહસ્થ કહેવાયો.
જીવનસાથીએ સાથ નિભાવ્યો, મિત્રોએ પડતો અટકાવ્યો.
પ્રભુ કરુણાએ રાહ બતાવ્યો,અંતે ત્રીજે સ્ટેશન આવ્યો.
૩) આવ્યું હવે પ્રૌઢત્વ સ્ટેશન, મન ચંગુ, તન થાક્યું થોડું.
સમજાવટની શક્તિ આવી, સમાધાનની વૃત્તિ આવી.
સૌના હિતની દ્રષ્ટિ આવી,'સ્વ' ને સ્થાને સમષ્ટિ આવી.
અગમચેતીના પગલાં લીધા, ભવિષ્ય માટે પ્રબંધો કીધા.
સ્વાસ્થ્યનો વીમો, બેંક બચતો, ભાવિ ખર્ચ પણ ધ્યાનમાં લીધા.
સંતાનોના પત્યા પ્રસંગો,માંણી લીધા એય ઉમંગો.
પહેલાં તો ચિંતાઓ છોડી,પછી ઘટાડી દોડાદોડી.
મજધારેથી લીધી કિનારે, હળવે હલેસે જીવન હોડી.
પકડ્યું તે છોડ્યાનો અવસર,ગાંઠોને ખોલ્યાનો અવસર.
ખુદને ઢંઢોળ્યાનો અવસર,મન-અમૃત ઘોળ્યાનો અવસર.
જવાબદારીઓ પૂરી કીધી,પ્રેમ તણી પ્યાલી પણ પીધી.
મુસીબતો માથે પણ લીધી,પણ ક્યાંયે અંચાઈ ન કીધી.
હવે આંખ પર ચશ્મા આવ્યા, દાંતો પણ દસ-બાર પડાવ્યા.
કાનો માંહે તમરાં બોલે,હેર-ડાઇથી કેશ સજાવ્યા.
દેખાયું વૃદ્ધત્વનું સિગ્નલ, થઇ ગાડી છેલ્લે સ્ટેશન દાખલ.
૪)જીવનના ત્રણ સ્ટોપ વટાવી, પહોંચી ગાડી ચોથે સ્ટેશન.
અહીંયાં સૌએ ઉતારવાનું, મુકો ચિંતા, છોડો ટેંશન.
ભાઈ આ ચોથા સ્ટેશન પર, ઓછું લગેજ લઇને આવો.
મોહ-માયાને મૂકી દઈને,કેવળ સદભાવોને લાવો.
સલાહની સંદૂકો મુકો,પ્રિય વચનોમાં વાત પતાવો.
ના વખોડો આજની રસમો, 'અમારા વખત' ને ના બિરદાવો.
આગળ વધતી જાય છે દુનિયા, બને તો થોડા કદમ મિલાવો.
મોબાઈલમાં પણ થોડું શીખો, બેન્ક, સ્કૂલ, એજ બજાર છે.
ફોટો વિડિઓ જાતજાતના, હસાવનારા પણ હજાર છે.
થોડું એ પણ સમજો જાણો, આનંદો એમાં અપાર છે.
વિડિઓ કોલિંગ સંતાનોથી, વૉટ્સએપ છે તો શાની વાર છે?
વર્ષો સુધી કામ કર્યું છે,દેહ હવે આરામને માંગે.
હળવી કસરત કરતા રહેવી, શરીરને જે સ્ફૂર્તિમાં રાખે.*
વાંચન-લેખન, મનન-સ્મરણથી, મનને પ્રવૃત્તિમાં રાખો.
યોગ,પ્રાર્થના-ભજન શ્રવણથી,આત્માનંદની મોજ ને ચાખો.
વસ્તુ, વ્યક્તિ, સંસ્થા પદવી, એ ઉપરની પકડ છોડો.
કશું નહિ અટકે દુનિયામાં, મોહની બેડી જાતે તોડો.
સાથે કશું નહોતા લાવ્યા, સાથે લઇ જવાના કશું ના.
જે આપ્યું અહીંનાએ આપ્યું,એ પાછું લઇ લેશે અહીંના.
આમેય જ્યાં જાવાનું છે ત્યાં,આ નાણાંનું કામ નથી કંઈ!
પ્રેમ, પુણ્ય, સદ્કાર્ય, સાધના, ભક્તિ વિના ત્યાં નામ નથી કંઈ.
હળવા થઇ પ્રભુ પાસે જાઓ, શરણોમાં એ પ્રેમથી લઇ લે.
કહેજો પ્રભુને અહીં જ રહેવું, ફરી ન મોકલ સ્ટેશન પહેલે...
કોઈ હસાવે , કોઈ રડાવે, ખભો પિતાનો, ને 'માઁ' ની સાડી.
આવ્યું ભણતર, જબરા ટીચર, સો એકડાને ચાલણગાડી.
લંચબોક્સ, ગણવેશ ને દફતર, રેલવે લાઈન આવે આડી.
ધૂળિયા રસ્તા, લીલા ખેતર, મામાનો કૂવો, ને દાદાની વાડી.
છેલ્લી બેન્ચે ધીંગા-મસ્તી, સાહેબ સોટી દે વળગાડી.
ચઢતાં ચઢતાં બોર્ડમાં પહોંચ્યા, ગાઈડ, ટેસ્ટ, ટ્યુશનનું ચક્કર.
મેટ્રિક થવા, મેં-ટ્રીક વાપરી, જોઈ જોઈને લખ્યા પેપર.
કોલેજમાં તો કેવા જલસા, આંખે ગોગલ્સ, ઉંચા કોલર.
રોમેન્ટિક થવાના પ્રયત્ને, પડ્યા હાથના નકશા મોં પર.
ગ્રેજ્યુએટ નો સિક્કો લાગ્યો, પેરન્ટ્સને મુજમાં રસ જાગ્યો.
દોડવું તું ને ઢાળ મળી ગ્યો, ટુંક સમયમાં હું પરણી ગ્યો.
૨) યૌવન કેરું આવ્યું સ્ટેશન, ઉપજ-ખર્ચ, દૂધ-શાક ને રાશન.
પહેલાં કીધા થોડા ફંદા,પણ એમાં ના ફાવ્યા બંદા.
પછી નોકરીને સ્વીકારી,જીવન નૈયાને હંકારી.
સંતાનોનું થયું આગમન,મહોરી ઉઠ્યું જીવનનું ઉપવન.
નાના નાના એના હાથો, હસતું મુખ, ચમકતી આંખો .
ઘર આખું ચગડોળ ચઢાવે, ખુદ ઉંઘે બીજાને જગાવે.
હવે જીવનમાં સ્થિરતા આવી, સમજણને ગંભીરતા આવી.
થોડી શી માનવતા શીખ્યો, સંબંધો સાચવતાં શીખ્યો.
ખોટા કામથી ડરતા શીખ્યો, મદદ કોઈની કરતાં શીખ્યો.
માણસ સિદ્ધહસ્ત કહેવાયો,હું સદગૃહસ્થ કહેવાયો.
જીવનસાથીએ સાથ નિભાવ્યો, મિત્રોએ પડતો અટકાવ્યો.
પ્રભુ કરુણાએ રાહ બતાવ્યો,અંતે ત્રીજે સ્ટેશન આવ્યો.
૩) આવ્યું હવે પ્રૌઢત્વ સ્ટેશન, મન ચંગુ, તન થાક્યું થોડું.
સમજાવટની શક્તિ આવી, સમાધાનની વૃત્તિ આવી.
સૌના હિતની દ્રષ્ટિ આવી,'સ્વ' ને સ્થાને સમષ્ટિ આવી.
અગમચેતીના પગલાં લીધા, ભવિષ્ય માટે પ્રબંધો કીધા.
સ્વાસ્થ્યનો વીમો, બેંક બચતો, ભાવિ ખર્ચ પણ ધ્યાનમાં લીધા.
સંતાનોના પત્યા પ્રસંગો,માંણી લીધા એય ઉમંગો.
પહેલાં તો ચિંતાઓ છોડી,પછી ઘટાડી દોડાદોડી.
મજધારેથી લીધી કિનારે, હળવે હલેસે જીવન હોડી.
પકડ્યું તે છોડ્યાનો અવસર,ગાંઠોને ખોલ્યાનો અવસર.
ખુદને ઢંઢોળ્યાનો અવસર,મન-અમૃત ઘોળ્યાનો અવસર.
જવાબદારીઓ પૂરી કીધી,પ્રેમ તણી પ્યાલી પણ પીધી.
મુસીબતો માથે પણ લીધી,પણ ક્યાંયે અંચાઈ ન કીધી.
હવે આંખ પર ચશ્મા આવ્યા, દાંતો પણ દસ-બાર પડાવ્યા.
કાનો માંહે તમરાં બોલે,હેર-ડાઇથી કેશ સજાવ્યા.
દેખાયું વૃદ્ધત્વનું સિગ્નલ, થઇ ગાડી છેલ્લે સ્ટેશન દાખલ.
૪)જીવનના ત્રણ સ્ટોપ વટાવી, પહોંચી ગાડી ચોથે સ્ટેશન.
અહીંયાં સૌએ ઉતારવાનું, મુકો ચિંતા, છોડો ટેંશન.
ભાઈ આ ચોથા સ્ટેશન પર, ઓછું લગેજ લઇને આવો.
મોહ-માયાને મૂકી દઈને,કેવળ સદભાવોને લાવો.
સલાહની સંદૂકો મુકો,પ્રિય વચનોમાં વાત પતાવો.
ના વખોડો આજની રસમો, 'અમારા વખત' ને ના બિરદાવો.
આગળ વધતી જાય છે દુનિયા, બને તો થોડા કદમ મિલાવો.
મોબાઈલમાં પણ થોડું શીખો, બેન્ક, સ્કૂલ, એજ બજાર છે.
ફોટો વિડિઓ જાતજાતના, હસાવનારા પણ હજાર છે.
થોડું એ પણ સમજો જાણો, આનંદો એમાં અપાર છે.
વિડિઓ કોલિંગ સંતાનોથી, વૉટ્સએપ છે તો શાની વાર છે?
વર્ષો સુધી કામ કર્યું છે,દેહ હવે આરામને માંગે.
હળવી કસરત કરતા રહેવી, શરીરને જે સ્ફૂર્તિમાં રાખે.*
વાંચન-લેખન, મનન-સ્મરણથી, મનને પ્રવૃત્તિમાં રાખો.
યોગ,પ્રાર્થના-ભજન શ્રવણથી,આત્માનંદની મોજ ને ચાખો.
વસ્તુ, વ્યક્તિ, સંસ્થા પદવી, એ ઉપરની પકડ છોડો.
કશું નહિ અટકે દુનિયામાં, મોહની બેડી જાતે તોડો.
સાથે કશું નહોતા લાવ્યા, સાથે લઇ જવાના કશું ના.
જે આપ્યું અહીંનાએ આપ્યું,એ પાછું લઇ લેશે અહીંના.
આમેય જ્યાં જાવાનું છે ત્યાં,આ નાણાંનું કામ નથી કંઈ!
પ્રેમ, પુણ્ય, સદ્કાર્ય, સાધના, ભક્તિ વિના ત્યાં નામ નથી કંઈ.
હળવા થઇ પ્રભુ પાસે જાઓ, શરણોમાં એ પ્રેમથી લઇ લે.
કહેજો પ્રભુને અહીં જ રહેવું, ફરી ન મોકલ સ્ટેશન પહેલે...
