ప్రియమైన రాముగారికీ...
మీరక్కడ కుశలమని తలుస్తూ...
నా నవ్వుల తారకలతో
ముచ్చటైన ఉత్తరాన్నీ మొదలెట్టానండోయ్...!!

ఆకాశంలోని మేఘాలన్నీ అలుముకున్న వేళ
చల్లని చినుకై నా చెంత చేరుతావనుకున్నా..
కానీ...ఉరుకుల పరుగులతో నదీతీరంలో ఆడుకుంటున్నావా...!!

ఆ వెన్నెలంతా మంచుముక్కలై
మా ఇంటి ముందర ముగ్గులా పరుచుకున్న సమయాన..బంతిపూల తేరుపై నా కోసం వచ్చేస్తావనుకున్నాను..కానీ పరిమళాలదారిలో పయనమే నీకు నచ్చేసినట్టుంది...!!

ఏమో రాముగారు... ఎప్పుడూ గుర్తొస్తుంటే ఏమిటిదనీ అడుగుతుంటే...కనుబొమ్మల విల్లే ఎత్తి...చల్లని శరమై నా మనసును గుచ్చేస్తుంటే...నువ్వు నా ఎదని కోసే గాయమనీ నమ్మమంటావా...లేదంటే నా వ్యధనీ మాన్పే మందనమంటావా...!!

అలా వెళ్ళావు..ఇలా వస్తానంటూ...వచ్చిపోయే దారిలో నేను వేచానంటూ..ఏ గాలి పరిమళం నిను చేరలేదా మరీ ...!!

అయినా.. ఈ సీత చేతి మట్టిగాజుల్లో రాముని మాటలు దాచేసా...
ఈ బుంగమూతి నవ్వుల్లో నీ ఓదార్పులు గుచ్చేసా...
నువ్వు నా అరచేతిలో గోరింటాకులా మారిపోయావనీ మురిసిపోతున్నా...
నువ్వెక్కడున్నా నా అక్షరాలకు మురిసిపోతుంటావనీ తెలుసు...
అందుకే పుటలు పుటలు రాసేస్తున్నా...
మనసులో పుట్టే ప్రతి ఆలోచననీ...!!

ఎంత రాసిన తరగని ప్రేమతో..
ఇంక ఉంటానని రాయలేని
నీ సీత...💓✍️
@సీతారామం